"کشورها چه با یکدیگر دوست و چه دشمن باشند از یکدیگر جاسوسی می‌کنند، اما هنگامی که قدرت نامحدود سازمانهای اطلـاعاتی سرکش شده و از کنترل خارج شود، ضرورت رهنمود سیاسی حس میشود."
به گزارش انصار به نقل از (ایسنا)، تحلیلگر روزنامه گاردین در مطلبی درباره اختیارات نامحدود سازمانهای اطلـاعاتی در جهان نوشته است: (یکی از دوستان من که مامور سابق سازمان سیا بوده به من گفت که هر داستان جاسوسی خوبی یک آغاز و همچنین یک روایت در میانه آن و یک پایان دارد و جاسوسی از آنگلـا مرکل، صدر اعظمـ آلمان و همکاران وی مطمئنا پایان خواهد یافت.
او اظهار داشت: چنین اقداماتی ادامه پیدا نخواهد کرد. این جاسوسی‌ها دوباره در ظاهری جدید و شاید شیک‌تر و قابل قبول‌تـر شروع خواهند شد.
کشورها باید بدانند که دیگر کشورها، چه دوست و چه دشمن، به دنبال چه هستند. حتی کشورهای به اصطلـاح دوست نیز رقبای دیپلماتیک و تجاری یکدیگر هستند. برخی از دوستان ما با دشمنان ما تعامل کرده و به آن‌ها تکنولوژی‌های دارای کاربری دوگانه می‌فروشند، همچون ماده‌ای که برای ساخت حشره کش خوب است اما در عین حال با آن گاز اعصاب نیز ساخته میشود و یا ماشین‌های استخراج و ذوب فلز که می‌توانند همـ ابزار تولید کنند و همـ پلوتونیومـ!
بیایید یکی از اتفاقات گذشته را نگاه کنیمـ. احتمالـا پروژه "اشلون" را به یاد می‌آورید. این پروژه یک رسوایی جاسوسی بود که در آب‌های اقیانوس اطلس در دهه 1990 انجامـ می‌شد. مجریان این پروژه پنج کشور امضا کننده پیمان اوکاسا یعنی امریکا، انگلیس، کانادا، استرالیا و نیوزیلند بودند و بر ارتباطات نظامی و دیپلماتیک کشورهای پیمان ورشو نظارت داشتند. پس از پایان جنگ سرد جاسوس‌ها به دنبال کارهای پرمنفعت‌تری می‌گشتند و توجه شان به داخل کشورها جلب شد. به عنوان مثال در اروپا اقدامـ به نظارت بر ارتباطات ماهواره‌ای کردند که با هدف جاسوسی صنعتی انجامـ شد. اما آیا این جاسوسی‌ها متوقف شدند؟ جواب آن مثبت است. امریکا پایگاه شنود خود در شهر بادآیبلینگ را به آلمان‌ها واگذار کرد. اما این بازی تمامـ نشد. در 20 سال گذشته اهمیت ماهواره‌ها کمـ شده و به جای آن فیبرهای نوری روی کار آمده‌اند و این هدف مورد علـاقه پنج کشوری که قبلـا اشاره شد و همچنین فرانسه است.
با این وجود سازمان امنیتی GCHQ انگلیس و سازمان امنیتی DGSE فرانسه که شبکه‌های ارتباطات دیجیتالی را همچون سازمان آژانس امنیت ملی امریکا تحت نظر داشتند از طوفان اتهامات مصون ماندند.
کیث آلکساندر، مدیر آژانس امنیت ملی امریکا به منظور کمـ کردن از میزان رسوایی انداخته شده به گردن امریکا، روز سه شنبه گذشته به کنگره این کشور گفت، فرانسه برای امریکا نقش یک مقاطعه کار را داشته و به سازمان وی، اطلـاعات مربوط به 70 میلیون تماس تلفونی را که مربوط به یک ماه بودند، ارائه کرده است.
جنرال امریکایی انگشت اتهامـ خود را به سوی سازمان GCHQ انگلیس نگرفت اما خوب می‌داند که انگلیسی‌ها در این بازی بسیار بهتر از فرانسوی‌ها عمل می‌کنند.
انگلیسی‌ها همچنین یک مزیت استراتژیک منحصر به فرد دارند، چون انگلیس جایی است که محل تلـاقی اغلب کابل‌های فیبر نوری اقیانوس اطلس است بنابراین جای خوبی برای کند و کاو اطلـاعات است.
در این میان فرانسه تنها بر کابل‌های فیبرنوری که در مارسی و بریتانی هستند، کنترل دارد. در آلمان که سازمان امنیتی BND مشغول به جاسوسی از ارتباطات خارج و داخل این کشور است نیز چندان اشاره‌ای به لندن و پاریس نمی‌شود. این هیاهو و محکومیت‌ها اغلب هدفشان امریکا هستند و دلیل خوب آن نیز این است که تلفون همراه (موبایل) آنگلـا مرکل شنود شده است. اما خلص کلـامـ این واکنش‌های خشمگینانه این است: شما امریکایی‌ها چطور می‌توانید این کار را با دوستانتان انجامـ دهید؟ ما دیگر با یکدیگر دوست نیستیمـ!
اما حقیقت این است که دولتها که در واقع نهادهای بدون روح و خون هستند، هرگز با یکدیگر مثل انسان‌ها دوست نمی‌شوند. این تنها انسان‌ها هستند که با یکدیگر دوست هستند. دولتها تنها براساس منفعت روابط و قرابت‌های فرهنگی، روابط حسنه دارند.
با جنجال اخیر، آنگلـا مرکل به جنگ طلبان در آلمان خوراک کافی داد تا آن‌ها را از دولت خود دور نگه دارد. وی این کار را با انجامـ اقداماتی نظیر فراخواندن سفیر امریکا به گونه‌ای که انگار او خدمتکار یک قدرت متخاصمـ است انجامـ داد. با این حال سفیر انگلیس در آلمان آسیبی ندید.
آنگلـا مرکل پیشنهادهای احمقانه‌ای نظیر متوقف کردن مذاکرات بر سر منطقه تجارت آزاد ترانس آتلـانتیک را که اتحادیه اروپا بیش از امریکا در آن منفعت دارد را در نظر نمی‌گیرد. او همچنین به روابط نزدیکی که میان سازمان BND و دیگر سازمانهای امنیتی وجود دارد پایان نمی‌دهد. او از کجا می‌توانست در سال 2007 اطلـاعاتی را که آژانس امنیت ملی امریکا به او داد و منجر به دستگیری یک گروه تروریستی داخلی شد، دریافت کند؟
یک نکته اخلـاقی این داستان تفاوت میان بیرون کشیدن میلیون‌ها فرا اطلـاعات که میراث مشترک همه دولت‌های غربی بوده و همچنین کنترل تلفون همراه صدراعظمـ آلمان است. پایان این داستان یک منطق ساده مبتنی بر سیاست زور است: این جنجال ارزش بروز تنفر از واشنگتن را ندارد. دولتها نیاز به دوستی ندارند بلکه آن‌ها نیاز به حسن نیتی دارند که منجر به رضایت و همکاری شود. بنابراین خوب است بدانید که در کنگره امریکا حتی یک جمهوری خواه تمامـ عیار نظیر جیمـ سنسنبرنر که رئیس کمیته اطلـاعاتی مجلس نمایندگان امریکا است در نهایت با آژانس امنیت ملی امریکا برخورد می‌کند.
تلفون همراه مرکل اکنون قدرت بیشتری به او داده است. به این جنجال خشمـ شرکت‌های یاهو و گوگل که شبکه‌های اطلـاعاتی آن‌ها مورد دستبرد آژانس امنیت ملی امریکا قرار گرفته را نیز اضافه کنید. یک سازمان اطلـاعاتی مهار نشده منجر به سازمانی میشود که از کنترل خارج شده است. این شبیه یک مرد با چکش است که برای او همه چیز شکل یک میخ است و شعار گفته نشده آن‌ها این است: "ما این کارها را می‌کنیمـ چرا که می‌توانیمـ!" آن‌ها همچنین خواهند گفت که ما می‌توانیمـ در هر روز به لطف قانون "مور" که در خصوص قدرت و سرعت پردازش عنان گسیخته اطلـاعات است کارهای بیشتری نیز بکنیمـ.
در این میان در امریکا بیش از هر جای دیگری واکنش‌های خشمگینانه افزون شده است چرا که این کشور در همه مسائل دیجیتال و نظامی مقامـ اول را دارد. همانطور که برنارد کوشنر، وزیرامور خارجه سابق فرانسه گفت: بیایید صادق باشیمـ ما نیز استراق سمع می‌کنیمـ و همه دارند صحبت‌های هر کس دیگری را گوش می‌دهند اما مساله این است که ما همان ابزارها و تجهیزات امریکا را نداریمـ و این ما را حسود و ناراضی می‌کند.
با این وجود در امریکا جنگ همچنان برای رسیدن به پیروزی جریان دارد. اکنون حساسیت امریکا به القاعده مثل یک پارانویا شده است. اما تاکنون این پارانویا تاوان سیاسی هنگفتی داشته است. آنچه که آژانس امنیت ملی امریکا انجامـ داده بیشتر از ماموران القاعده به روابط دو سوی اقیانوس اطلس بین امریکا و اروپا آسیب وارد کرده است.
این که بگویند "ما انجامـ می‌دهیمـ زیرا میتوانیم" را باید با جمله "ما نباید" بپوشانیمـ. سازمانهای اطلـاعاتی باید از حالت خلبان خودکار به حالت هدایت شده با رهنمود سیاسی تغییر وضعیت دهند و بر دکمۀ رِز و فرمان آن‌ها کنترل وجود داشته باشد. این مساله هیچ ربطی به دوستی ندارد. بلکه مربوط به احتیاط وملـاحظه است. کشورها باید به منافع خود توجه کنند نه به حساسیت‌هایشان.)
لینک مطلب: https://www.ansarpress.com/farsi/1142
دلایل قیام امام خمینی/ امام خمینی به مسئله‌ی وابستگی چگونه می‌نگریست؟
